مصاحبه خبرنگار ایسنا با دکتر نسرین السادات علوی جراح و متخصص بیماری های پستان ، عضو هیئت علمی پژوهشکده سرطان پستان :، اکتبر 2015

 گفته می شود برخی از داروهای تقویت کننده استخوان مثل بیس فسفونات bisphosphonates   سبب کاهش درصد ابتلای به سرطان میشود ،این گفته را چه طور ارزیابی می کنید ؟

ببینید در مورد بسیاری از دارو ها شواهدی مبنی بر کاهش ریسک ابتلا به سرطانها از جمله سرطان پستان هست اما برای اینکه بتوانیم یک دارو را برای  پیشگیری از یک بیماری به کار ببریم راه طولانی باید طی شود که به این سادگی قابل وصول نیست .در ابتدا باید تاثیر ضد سرطانی این داروها با مطالعات گسترده ثابت شود سپس عوارض دارو بررسی شود چون هر دارویی اثرات مثبت و منفی بر بدن دارد که با بررسی دقیق منافع و مضرات آن سنجیده شده و سپس در مورد استفاده از آن در مقوله پیشگیری صحبت شود چون ما حق نداریم برای پیشگیری از یک بیماری ، ناخوشی دیگری را به افراد تحمیل کنیم. بنابر این در جال حاضر بر مبنای این مطالعات مقطعی نمیتوان از این داروها برای جلوگیری از سرطان پستان استفاده کرد.در حال حاضر داروهایی مانند تاموکسیفن و رالوکسیفن و لتروزول برای کاهش سرطان پستان در افراد بالای سی و پنج سال و با ریسک بالای سرطان پستان آن هم در شرایط خاص استفاده میشوند.

این داروها  از طریق تاثیر بر چه ارگانی این فعالیت را انجام می دهند ؟

به طور خلاصه و ساده این دارو ها اثر هورمون استروژن را بر سینه خانمها کاهش میدهند چون این هورمون در ابتلای درصدی از بیماران به سرطان پستان نقش دارد و با سرک.ب کردن آن میتوان جلوی تعدادی از موارد ابتلا به سرطان سینه را گرفت.

مدت مصرف این داروها چقدر است و آیا اثر کاهندگی آن در ابتلا به سرطان سینه تنها در زمان مصرف آن می باشد یا با یک دوره مصرف اثر خود را تا پایان عمر اعمال می کند؟

داروی انتخاب شده معمولا در افراد با ریسک بالا در صورتی که منع مصرف نداشته باشد حد اقل تا پنج سال باید مصرف شود و اثر این داروها تا مدتی بعد باقی می ماند  اما با گذشت چند سال اثر آن به تدریج کم میشود .در حال حاضر مطالعاتی برای بررسی ادامه مصرف تا ده سال و استفاده از داروهای جدید تر در حال انجام است .

آیا اثر گزاری آن در دوره مشخصی است ؟ ( مثلا قبل از یائسگی ) یا ارتباطی با این موضوعات ندارد ؟

اتفاقا درافراد بعد از سن یایسگی ما دستمان برای تجویز دارو بازتر است . در حال حاضر مصرف این داروها قبل از سن سی و پنج سالگی توصیه نمیشود و حتما باید با تجویز و تحت نظر پزشک آغاز شود. این داروها در حال جاضر فقط برای افرادی که بر اساس محاسبات دقیق بیشتر از بیست درصد ریسک ابتلا به سرطان در زندگی خود دارند استفاده میشود . این افراد کسانی هستند که در خانواده آنها بیش از یک نفر مبتلا به سرطان پستان وجود دارد و یا وجود نقص ژنتیکی که ابتلا به سرطان سینه را افزایش میدهد در خودشان یا خانواده درجه اول آنها اثبات شده ا ست . در مواردی هم وجود یک ضایعه پیش سرطانی مانند تغییرات سلولی دیده شده در یک توده که در حال حاضر سرطانی نیست اما استعداد تبدیل به آن را دارد ما پزشکان متخصص پستان را وادار به تجویز داروهای پیشگیری از این بیماری میکند.

در پایان اگر گفته ای در این زمینه دارید بفرمایید .

باید گفت آنچه در مبارزه با سرطان پستان حرف اول را میزند تشخیص زودرس و اقدام به موقع است . در حال حاضر ما روش قاطع برای جلوگیری از ابتلا نداریم اما این بیماری اگر به موقع تشخیص داده شود تا حد زیادی قابل درمان است . خانم ها نباید از این بیماری بترسند چون ترس مانع از اقدام به جا و به موقع میشود .در عوض با مراجعه به موقع و شروع درمان میتوانند جلوی پیشرفت و وخیم شدن بیماری را بگیرند و نگذارند پزشک مجبور به برداشتن پستان یا درمانهای پر عارضه دیگر شود.

اطلاع رسانی و آگاهی بخشی به بانوان و تشویق به معاینات دوره ای توسط خود فرد و پزشک میتواند کمک زیادی به تشخیص به موقع این بیماری و درمان سریع و اثر بخش این بیماری بنماید و فرد مبتلا بدون نیاز به برداشتن پستان به زندگی عادی خود ادامه بدهد.