1- آنچه باید مورد توجه همکاران عزیز قرار گیرد این است که روش‌های تشخیصی موجود اگرچه کمک‌های بسیاری به تشخیص این بیماری می کنند، اما هیچ چیز جای یک معاینه‌ی کامل و دقیق توسط پزشک را نمی‌گیرد.در صورتیکه در یک خانم مواجه با توده در پستان شدیم، با سونوگرافی میتوان ماهیت کیستیک یا توپر بودن آنرا تشخیص داد و در صورت توپر بودن باید ارجاع بیمار را در نظر گرفت .

2- در برخی از موارد سرطان پستان ممکن است نه به صورت یک توده واضح بلکه فقط با یک سفتی در قسمتی از سینه بروز کند که در این صورت مقایسه باپستان سمت مقابل و معاینه پس از اتمام عادت ماهیانه میتواند موارد بدخیم را تا حدی از موارد خوش خیم تشخیص دهد زیرا سفتی های خوش خیم در اغلب موارد قرینه بوده و با کاهش هورمون استروژن پس از پریود نرمتر میشوند.

3- مطالبی که در مورد نتایج منفی کاذب در مامو گرافی گفته شد ناقض ارزش بالای این وسیله در تشخیص ضایعات بدخیم سینه نیست. هنوز هم ماموگرافی استاندارد طلائی در تشخیص زودرس سرطان پستان محسوب میشود و مقدار اشعه‌ ماموگرافی نیز بسیار کم بوده و اگر در موارد لازم انجام شود نه تنها ضرری ندارد بلکه نقش آن در کاهش مرگ و میر سرطان پستان ثابت شده است.

4- بسیاری از پزشکان می اندیشند که سرطان پستان یک بیماری مخصوص سنین بالا است و هنگامی که خانم جوانی با توده سینه به آنها مراجعه میکند بدون هیچ اقدام تشخیصی به وی اطمینان میدهند که توده خوش خیم است، در صورتی که در جامعه ما با توجه به جوان بودن جمعیت کشور تعداد زیادی از بانوان مبتلا به این بیماری در سنین پائین مبتلا میشوند.حتی در زمان حاملگی و شیردهی نیز احتمال بروز این بیماری وجود دارد و پزشکان باید با حساسیت کافی با این بیماران برخورد کنند.

امیدواریم که با رعایت نکات بالا و دقت کافی در معاینه بیماران ، هر روز از تعداد بیمارانی که در مراحل پیشرفته این بیماری مراجعه میکنند کاسته شود.